داروهای گیاهی (به انگلیسی: Herbal medicine یا Herbalism) مطالعات مربوط به فارماکوگنوزی و استفاده از گیاهان دارویی در داروسازی است. گیاهان اساس معالجه پزشکی در بیشتر تاریخ بشر بود و امروزه نیزدر طب سنتی به‌طور گسترده‌ای از آن استفاده می‌شود. طب مدرن از بسیاری از ترکیبات گیاهی به عنوان پایه داروهای شیمیایی اثر بخش استفاده می‌کند. اگرچه گیاهان دارویی ممکن است استانداردهای مدرن آزمایش اثربخشی را برای گیاهان و داروهای حاصل از منابع طبیعی اعمال کنند، اما چند آزمایش بالینی با کیفیت بالا و استانداردهای خلوص یا دوز وجود دارد که به اثر بخشی داروهای گیاهی مهر تأیید می‌زند. دامنه داروهای گیاهی، گاهی شامل محصولات قارچی و عسل، و همچنین مواد معدنی، پوسته و برخی از قسمت‌های حیوانی را نیز شامل می‌شود.^[۱]

و معنی آن فقط استفاده صرف از گیاهان نمی‌باشد.

تاریخچه طب گیاهی یا ساخت دارو از گیاه به اندازه قدمت بشر است یعنی با پیدایش اولین بیماریها انسان به‌طور غریزی شروع به درمان خود با گیاهان کرد و این درمان را با مواد اطراف و البته گیاهان فراوان و متفاوتی که در اطراف و اختیارش بودند آغاز نمود. انسان با گذشت زمان به تدریج با قدرت معجزه‌آسای گیاهان در درمان بیماریها و امراض آشنا و آنها را به کار بست. اگر چه علاقه و توجه به این گیاهان مفید در سال‌های گذشته ناچیز بوده ولی خوشبختانه اخیراً مورد توجه و عنایت بیشتری از طرف جوامع مختلف قرار گرفته‌است.^[۲]

اما باید دانست که گرچه گرایش به استفاده از داروهای گیاهی طی چند دهه اخیر رواج بیشتری پیدا کرده ولی عوارض ناشناخته آن نه.