مینوسایکلین (minocycline) یک آنتی بیوتیک خوراکی است که معمولا برای درمان آکنه تجویز می شود. این دارو متعلق به گروهی از آنتی بیوتیک هاست که تتراسایکلین ها نامیده می شوند. (داکسی سایکلین و تتراسایکلین هم متعلق به همین گروه دارویی هستند.)

از میان تمام آنتی بیوتیک های خانواده تتراسایکلین ها، مینوسایکلین گران ترین آنهاست. مینوسایکلین در درمان آکنه ها بسیار موثر است، بخصوص زمانی که دیگر آنتی بیوتیک ها با شکست در درمان مواجه شده اند.

مینوسایکلین در درمان جوش، بخصوص جوش های التهابی بسیار موفق عمل می کند. بیش از چندین دهه است که متخصصان پوست این دارو را تجویز می کنند.

گرچه ممکن است مینوسایکلین به تنهایی برای درمان آکنه تجویز شود، اما تقریبا، همیشه همراه با یک داروی موضعی دیگر تجویز می شود. چرا که درمان ترکیبی (یعنی مصرف آنتی بیوتیک خوراکی و محصولات موضعی) به مراتب نتایج بهتری را در درمان آکنه به همراه خواهد داشت.

مینوسایکلین با نام های تجاری مینوسین (Minocin)، دایناسین (Dynacin)، وکترین (Vectrin) و سلودین (Solodyn) نیز بفروش می رسد.

روش عملکرد مینوسایکلین در درمان آکنه

مینوسایکلین از دو راه، آکنه ها را درمان می کند. اول، رشد و تکثیر باکتری هایی که باعث ایجاد جوش می شوند را متوقف می کند. دوم، در کاهش التهاب موثر است. (این دو ویژگی برای کسانی که جوش های قرمز و ملتهب دارند، بسیار خوشحال کننده است.)

البته لازم به ذکر است، مینوسایکلین، کار زیادی برای جوش های سرسیاه و دیگر انواع جوش های غیر التهابی انجام نمی دهد. (در چنین مواردی، مصرف رتینوئیدهای موضعی، گزینه ی بهتری است.)

دیگر آنتی بیوتیک های خوراکی که برای درمان آکنه استفاده می شوند

مینوسایکلین تنها آنتی بیوتیکی نیست که برای درمان آکنه استفاده می شود. گزینه های دیگری هم برای درمان آکنه وجود دارد، از جمله:

* کلیندامایسین

* داکسی سایکلین

* اریترومایسین

* تتراسایکلین

روش مصرف

معمول ترین دوز شروع مصرف، 50 تا 100 میلی گرم، یک یا دو بار در روز می باشد.

معمولا توصیه می شود مینوسایکلین با معده خالی مصرف شود، اما در صورت تمایل می توانید دارو را همراه با غذا میل کنید. چراکه برخلاف برخی دیگر از انواع آنتی بیوتیک ها، مینوسایکلین بسیار خوب جذب می شود، حتی همراه با غذا.

زمانی که آکنه تحت کنترل درآید، به مرور می توان مصرف ماینوسایکلین را متوقف نمود. در این مرحله، آکنه اغلب توسط درمان های موضعی، به تنهایی قابل کنترل خواهد بود.

البته گاهی اوقات لازم است، برای جلوگیری از عود مجدد آکنه ها، مصرف مینوسایکلین را برای مدت زمان طولانی تری ادامه داد.

عوارض جانبی احتمالی

با مصرف این دارو ممکن است عوارض جانبی ایجاد شود، اگر چه این عوارض برای بیشتر افراد شدید نیستند. اما بهتر است هرگونه عارضه جانبی را به پزشک اطلاع دهید؛ برخی از رایج ترین عوارض جانبی عبارتند از:

* حالت تهوع و استفراغ

* اسهال

* سرگیجه

با مصرف مینوسایکلین ممکن است رنگ دهان و لثه نیز تغییر کند. البته این عارضه به ندرت، با مصرف طولانی مدت دارو ایجاد می شود و قابل بازگشت است.

با مصرف مینوسایکلین ممکن است دندان ها تغییر رنگ بدهند. این عارضه به شدت غیر معمول است، اما متاسفانه در صورتی که رخ دهد، دائمی خواهد بود.

به ندرت، مصرف ماینوسایکلین می تواند باعث لوپوس ناشی از دارو شود. این عارضه هم بسیار نادر است و معمولا بعد از قطع درمان، برطرف می شود.

مینوسایکلین مناسب همه افراد نیست

اگر باردار یا شیرده هستید، نمی بایست مینوسایکلین استفاده کنید؛ در چنین شرایطی حتما پزشک خود را مطلع نمایید.

کودکان زیر 8 سال نمی بایست مینوسایکلین استفاده کنند؛ (به گفته ی بعضی منابع، کودکان تا قبل از 12 سالگی نمی بایست مینوسایکلین استفاده کنند.)

برای اطمینان از ایمنی مصرف مینوسایکلین حتما نظر پزشک خود را جویا شوید.

توصیه هایی برای مصرف ماینوسایکلین

* سعی کنید هر روز داروی خود را حوالی ساعت معینی مصرف کنید. در اینصورت، غلظت دارو همواره در خون در یک میزان معین باقی می ماند و بدین ترتیب اثربخشی دارو افزایش می یابد.

* دوره ی درمان خود را کامل کنید، حتی اگر احساس می کنید ظاهر پوست شما بهتر شده است.

* بعد از مصرف مینوسایکلین دراز نکشید، در غیر اینصورت ممکن است دارو وارد مری شما شود که بسیار دردناک است.

* در درمان آکنه صبر و حواصله به خرج دهید، چراکه نتایج درمان یک شبه ظاهر نمی شوند، بلکه شما به تدریج متوجه کاهش قرمزی و فروکش کردن جوش ها خواهید شد.