بعنوان شل کننده عضلانی، درمان کوتاه مدت اختلالات اضطرابی وکنترل کوتاه مدت بیخوابی کاربرد دارد اگر چه در مورد اخیر با وجود داروهای بهتر اندیکاسیونی ندارد. همچنین از این دارو به تنهائی یا در ترکیب با سایر ضد دردها، در درمان اسپاسم عضله و اختلالات دردناک اسکلتی- عضلانی استفاده می شده است.

مپروبامات با اثر بر سلول های مغزی اثرات سداتیو ایجاد می کند

مپروبامات براحتی از دستگاه گوارش جذب شده و حداکثر سطح پلاسمائی آن 3-1 ساعت بعد از تجویز حاصل می شود. بطور وسیعی در بدن توزیع می شود. هم چنین به میزان وسیعی در کبد متابولیزه شده و از طریق ادرار و عمدتاً بصورت متابولیتهای غیر فعال هیدروکسیله دفع می شود. حدود 10% از دارو بصورت تغییر نیافته دفع می شود. نیمه عمری بین 17-6 ساعت دارد . در تجویز دراز مدت، این میزان افزایش می یابد.
این دارو از جفت عبور کرده و در شیر مادر غلظتی تا 4 برابر غلظت پلاسمائی خونی دارو، حاصل می شود.

خواب الودگی، تهوع، استفراغ، اسهال، پارستزی، ضعف، سردرد، تهییج پارادوکسیکال، گیجی، آتاکسی و اختلالات دید، هیپوتانسیون، تاکیکاردی، آریتمی قلبی، واکنشهای ازدیاد حساسیت همانند راشهای پوستی، کهیر و پورپورا، آنژیوادم، اسپاسم برونش، آنوری، اریتم مولتی فرم، سندرم استونس جانسون، درماتیت اکسفولیاتیو یا بولوز. اختلالات خونی شامل آگرانولوسیتوز، ائوزینوفیلی، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی و آنمی آپلاستیک.

1- اثرات سداتیو این دارو همراه با دپرسانتهای CNS همانند الکل افزایش می یابد.
2- بدلیل القای آنزیمهای میکروزومال کبدی، تجویز همزمان این دارو با سایر داروها ممکن است باعث افزایش متابولیسم و کاهش سطح خونی آنها شود.

1- این دارو در بیماران با اختلال کبدی یا کلیوی، افسردگی، ضعف عضلانی، اختلالات فانکشن تنفسی بایستی با احتیاط تجویز گردد.
2- در بیماران مسن و یا ناتوان بایستی تحت مراقبت کامل تجویز گردد.
3- این دارو در بیماران با تاریخچه اپی لپسی می تواند باعث ایجاد تشنج گردد.
4- بدلیل ایجاد خواب الودگی ناشی از این دارو، بایستی در هنگام مصرف آن از رانندگی و کار با ماشین آلات خودداری شود.